Sunday. Last day of the "love" month. (Though everyday could be love day, but that would not be love "month"anymore. Haha.) I knew it! Alam kong magkaka-sipon ako. I think I acquired it at the hospital while on duty. Haha!! Anyway, on Sunday morning, nagsimba ako. Nung araw din na 'to, basag na ang boses ko. Pero napakagaling at dakila pa rin ni God kasi nakapagbigay pa din ako ng talk kahit na hirap 'yung lalamunan ko. Pagkauwi galing sa assembly, nakipagtelebabad ako ng sandali (May telebabad ba ng sandali?) sa aking kaibigan. At 'yun! Iyon ang mga kadahilanan kung bakit...
Monday. First day of the month of March. Kung bakit wala akong boses sa unang Lunes at araw ng buwan ng Marso. Literal na wala. Ang hirap pala ng ganun. Wala kang ibang mai-react kundi, "oo" at "hindi". Ay! Tungo at iling lang pala. Haha. Naawa ako sa sarili ko, kahit joke hindi ko mabitawan. Huhu. Hanggang tawa lang ako sa joke ng iba.
No comments:
Post a Comment